De ware bloei in de creatie van meer productieve marihuanazaden kwam met fokprocessen. Dit is wanneer fokkers begonnen met het selecteren, kruisen en stabiliseren van verschillende genetica over meerdere generaties, altijd met het doel hun opbrengstcapaciteit te vergroten.
Dit werd mogelijk gemaakt door hybride zaden, die stammen die zijn ontstaan uit het kruisen van twee verschillende genotypen. Decennialang werd cannabis geclassificeerd in twee hoofdsubtypes, algemeen bekend als indica en sativa.
Marihuanahybriden zijn genetica die zijn gecreëerd door twee of meer ouderstammen uit deze subtypes te kruisen om het beste van beide werelden te combineren om genetische verbeteringen te bereiken. Met andere woorden, fokkerij is gericht op het verbeteren van wenselijke eigenschappen, zoals het verhogen van de opbrengst van de resulterende soort.
Wanneer een team van fokkers begint aan een fokproces, is er meestal een vooraf bepaald doel in gedachten. Door twee soorten te kruisen (of dezelfde soort terug te kruisen om bepaalde eigenschappen te benadrukken of de genetica te stabiliseren), proberen cannabis fokkers eigenschappen vast te leggen of te verbeteren die zeer gewaardeerd worden door gebruikers, zoals:
- Aroma en smaak (terpeenprofiel)
- Effect (cannabinoïdenprofiel)
- Specifieke morfologie (aangepast aan de omstandigheden van een regio)
- Kweekkenmerken: vitaliteit, productiviteit, weerstand tegen plagen of schimmels
- Snelle bloeitijd: Perfecte voorbeelden hiervan zijn snelle of autoflowering zaden.
- Een goede calyx-to-leaf verhouding
Een van de meest gezochte eigenschappen door expert zaadbankfokkers is het hoge opbrengstpotentieel van deze soorten. Dit is een kenmerk dat ongetwijfeld in de loop van de tijd is toegenomen dankzij de vaardigheid van deze fokkers, die met succes fenotypes hebben geselecteerd die grotere productiviteit vertoonden.
Zozeer zelfs dat tegenwoordig de volume, vorm en dichtheid van marihuanabommen totaal anders zijn dan de bloemen die uit landen als Mexico of Colombia kwamen in de jaren 60. De bloemen die destijds werden gebruikt, vóór de komst van hybriden, hadden een lager cannabinoïdengehalte en een veel lagere calyx-to-leaf verhouding.
Bloemen waren dun en veel kleiner, in tegenstelling tot de volumineuze toppen van vandaag, die zo dicht kunnen zijn als rotsen en bedekt zijn met heldere trichomen.
Een deel van dit verschil is ook te wijten aan de teeltomstandigheden, aangezien technieken, apparatuur en voedingsstoffen ook zijn verfijnd. Maar zonder twijfel ligt de belangrijkste factor in deze evolutie in genetische verbetering. Bij Seedstockers nemen we dit werk zeer serieus, zodat we de beste hoogopbrengstzaden kunnen aanbieden.
